~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
................................ διάλογος με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας


Όταν ο ανορθολογισμός της καταρρέουσας δομής του Δυτικού Πολιτισμού μας καταπιέζει, η σκέψη του ανώτερου ανθρώπινου νου, όπως του Bertrand Rusell, μας δίνουν τους κανόνες αντίστασης«Πιστεύω ότι ο κύριος στόχος της Παιδείας πρέπει να είναι να σπρώχνει τους νέους να ερευνούν και να αμφιβάλλουν για όλα όσα θεωρούνται γενικώς αποδεκτά. Εκείνο που έχει σημασία είναι η ανεξαρτησία της σκέψης» ..........................................Bertrand Rusell

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Αναστασία Γρίβα - κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές.Θήβας: "Απέρριψαν το αίτημα της αποφυλάκισης μου -με περιοριστικούς όρους- ενώ ο γιος μου είναι σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο του Ρίο"


Αναστασία Γρίβα - κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές.Θήβας: "Απέρριψαν το αίτημα της αποφυλάκισης μου -με περιοριστικούς όρους- ενώ ο γιος μου είναι σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο του Ρίο" // (Ένα "κράτος" που δεν επιτρέπει στη μάννα να βρεθεί δίπλα στο παιδί της όταν εκείνο βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, αυτό δεν είναι ούτε καν "αστικό κράτος" αλλά στυγνό ανθρωποφαγείο... 
-Δ.Τζ.)
~~~~~~~~~~~~~
ΕΠΕΙΓΟΝ SOS. Eίμαι η Αναστασία Γρίβα που είχα ξεκινήσει απεργία πείνας στις 10 Απριλίου 2018 όταν ήμουν ακόμα κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού με αίτημα την άρση της κράτησής μου και την αποφυλάκιση μου με περιοριστικούς όρους τους οποίους αναμφίβολα θα τηρήσω ως το δικαστήριό  μου που δεν έχει ακόμα οριστεί και που αυτό περιμένω.
Είμαι μάνα χρόνιου χρήστη ναρκωτικών και για το παιδί μου ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ που έχει άμεσα την ανάγκη μου ζήτησα την με περιοριστικούς όρους την αποφυλάκισή μου.
Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας που έκανα μου έκαναν μεταγωγή στις γυναικείες φυλακές της Θήβας και οι δικαστικές αρχές απέρριψαν το αίτημά μου για την άρση της κράτησής μου και την αποφυλάκιση μου με περιοριστικούς όρους
Έγραφα προς την εισαγγελία της Πάτρας και κοινοποιούσα και στην κοινωνία ότι είμαι μάνα ενός χρόνιου χρήστη ναρκωτικών από την εφηβική του ηλικία, δηλαδή, ζω εδώ και πολλά χρόνια την δυστυχία του να νοιώθω ανήμπορη να κάνω οτιδήποτε,να μη γνωρίζω αν βγαίνοντας το παιδί μου από την πόρτα του σπιτιού μου ή τώρα και όσο καιρό βρίσκομαι στην φυλακή θα το ξαναδώ πάλι ζωντανό ή αν με ειδοποιήσει η αστυνομία ότι βρέθηκε νεκρό με την σύριγγα στο χέρι. Αυτός ήταν και ένας εφιάλτης που ζούσα διαρκώς όταν πάρα πολλές φορές με ειδοποιούσε η αστυνομία να πάω να τον πάρω αφού τον έβρισκαν σε άθλια κατάσταση.
Ακριβώς αυτό συνέβη χθες στις 27 Απριλίου όταν άλλη μια φορά με ειδοποίησαν αιφνιδιαστικά ότι ο γιος μου ο οποίος είχε εξαφανιστεί από το σπίτι της κόρης μου που ζούσε για λίγο καιρό και όσο εγώ έκανα απεργία πείνας, αυτή τη στιγμή δυστυχώς, βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση στο νοσοκομείο του Ρίο αφού τον βρήκε η αστυνομία και τον μετέφεραν με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ εκεί όπου τον βρήκαν σε άθλια κατάσταση στην οδό Ελλησπόντου στην Πάτρα.
Ζητώ ακόμα μια φορά από την Εισαγγελία της Πάτρας να κάνει δεκτό το αίτημά μου για την αποφυλάκισή μου με περιοριστικούς όρους – αίτημα το οποίο κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας που έκανα απέρριψαν – για να μπορέσω να βοηθήσω το παιδί μου αν αυτό επιζήσει λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του.
Ζητώ επίσης την αλληλεγγύη της κοινωνίας στο δύσκολο αυτό εμπόδιο που συναντώ από τις ανάλγητες δικαστικές αρχές.
28-4-2018
 Αναστασία Γρίβα
Φυλακές Θήβας

Σάββατο 14 Απριλίου 2018

Μετά την λεηλασία των "συμμάχων" της Λιβύης σειρά πήρε η Συρία...





     (Με αφορμή τα όσα γίνονται στη Συρία)    
Μια από τις πλέον μισητές εικόνες που έχουν καρφωθεί για πάντα στο μυαλό μου, είναι αυτή που είχα δει στην τηλεόραση την κυρία Κλίντον και πανηγύριζε τον θάνατο του Μουαμάρ Καντάφι. Τον τόσο ατιμωτικό μάλιστα για άνθρωπο θάνατο. 

Εκείνον τον ηγέτη ενός λαού και μιας χώρας, -της Λιβύης- εγώ τον αγαπώ πολύ και ας τον λένε κάποιοι ακόμα και τώρα δικτάτορα... (Το "Πράσινο Βιβλίο" είναι από τα πρώτα -και τα πλέον σημαντικά που έχω διαβάσει στη ζωή μου- κι ίσως κάποια στιγμή το ξανα πιάσω στα χέρια μου αν καταφέρω και ανακτήσω τη βιβλιοθήκη μου, με τις τόσες εξώσεις που έχω υποστεί στο Ρέθυμνο...)...

Ας πάνε να δούνε τώρα πως έγινε η Λιβύη και ας αναλογιστούν πως ήταν στα χρόνια του Καντάφι. 

"Μα, δεν έκανε εκλογές!" ακούω κάποιους υπερδημοκράτες φιλελεύθερους και νεοφιλελεύθερους και λένε (...με τόσο σανό που τρώνε, λογικό να έχουν παραισθήσεις).... Διότι, βλέπετε και το ζείτε, εμείς π.χ. στην Ελλάδα, και σ' όλη την πολιτισμένη Δύση που κάνουμε εκλογές και δημοψηφίσματα έχουμε κατακτήσει τον υπέρτατο βαθμό λαοκρατίας και ευημερίας των ανθρώπων. 
Ω! ναι...
...........
-Δ.Τζ.