~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
................................ διάλογος με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας


Όταν ο ανορθολογισμός της καταρρέουσας δομής του Δυτικού Πολιτισμού μας καταπιέζει, η σκέψη του ανώτερου ανθρώπινου νου, όπως του Bertrand Rusell, μας δίνουν τους κανόνες αντίστασης«Πιστεύω ότι ο κύριος στόχος της Παιδείας πρέπει να είναι να σπρώχνει τους νέους να ερευνούν και να αμφιβάλλουν για όλα όσα θεωρούνται γενικώς αποδεκτά. Εκείνο που έχει σημασία είναι η ανεξαρτησία της σκέψης» ..........................................Bertrand Rusell

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

Θα μπορούσε να είναι η Φωτογραφία της Ημέρας!!!

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ....
ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ...!

ΤΡΑΓΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ με το κλείσιμο της αξιολόγησης, τραγικά χαμένος: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ !




ΤΡΑΓΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

ΟΛΟΙ παίζουν το παιχνίδι τους με ζάρι το "χρέος" και το κλείσιμο της αξιολόγησης:

Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει το παιχνίδι του για να διασωθεί πολιτικά.
Η ΝΔ παίζει το παιχνίδι της για να γίνει κυβέρνηση .
Η ΕΕ παίζει το παιχνίδι της για να βαθύνει την εξάρτηση κι εκμετάλλευση της χώρας μας .
Το ΔΝΤ παίζει το παιχνίδι του για χάρη της καπιταλιστικής ανάκαμψης της κερδοφορίας.
ΟΙ ΗΠΑ παίζουν το παιχνίδι τους για να διατηρήσουν το "πάνω χέρι" στην ευρύτερη περιοχή .
ΟΠΟΙΑ κι αν είναι η τύχη των παιχνιδιών που παίζονται ένας θα είναι ο τραγικά χαμένος : Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ !
Εκτός κι αν αποφασίσουμε να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας , πράγμα που δυστυχώς δεν βλέπω .

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΜΑΣ ή "εθνοσωτήριος αξιολόγησις"



Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΜΑΣ
Η κυβέρνηση προφασίζεται ότι διαπραγματεύεται σκληρά για την αξιολόγηση, η ΝΔ δηλώνει ότι αυτή θα την είχε κλείσει την αξιολόγηση , τα ΜΜΕ από πρωίας μέχρι εσπέρας αγωνιούν για την αξιολόγηση κι ΟΛΟ αυτό προκαλεί άλλη μια πλύση εγκεφάλου στον κόσμο κάνοντάς τον να εύχεται να κλείσει η "εθνοσωτήριος αξιολόγησις", για να μας δίνουν νέα δάνεια τα αφεντικά προκειμένου να τους πληρώνουμε τα παλαιά δάνεια , να αυξάνεται συνεχώς το Χρέος, να υποφέρει περισσότερο ο λαός και να υποθηκεύεται το μέλλον γενεών και γενεών!
Και η θλίψη είναι πως εκείνοι που θεωρητικά πρεσβεύουν τον άλλο δρόμο ΔΕΝ βγαίνουν μπροστά για να εκφράσουν την λαϊκή βούληση και να αναλάβουν τις ευθύνες διεκδίκησης της εξουσίας υπέρ της χώρας και του λαού της.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

”Για να αλλάξουμε τον κόσμο. Θα έρθετε;”

-| Της Ελένης Καραγιάννη* |-

«Αυτό το κείμενο όπως και όλα τα άλλα, αναρτήθηκε στην ανοικτή, δημόσια και ελεύθερη σελίδα μου σε αυτόν εδώ το χώρο, με πολύ θάρρος και παρρησία. Την τελευταία φορά που έγραψα για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων δέχθηκα “προειδοποιήσεις”. Είμαι επικηρυγμένη βλέπετε στις σελίδες της Χρυσής Αυγής και στις σελίδες της “σοβαρής” Χρυσής Αυγής.
Αλλά δυστυχώς δεν φοβάμαι. Δυστυχώς. Για αυτό θα συνεχίσω να μιλάω. Ξέρω. Δεν επιτρέπεται αυτήν την εποχή.
Ιδιαίτερα σε γυναίκες. Όμως θα το κάνω.
Δεν μπορώ να μην το κάνω. Γιατί θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η ψυχή μου θα με ρωτήσει: “Μίλησες ; Υπερασπίστηκες τον αδύναμο;”
Σήμερα ήμουν μάρτυρας σε μια από τις πιο θλιβερές εικόνες της ζωή μου. Προπηλακισμοί. Χαστούκια. Μπουνιές. Βρισιές. Ουρλιαχτά. Υστερίες. Τεντωμένα πρόσωπα. Υψωμένες γροθιές. Μέσα και έξω από τον ιερό χώρο ενός σχολείου.
Γιατί;
Για να μην έρθουν στην απογευματινή βάρδια ενός δημόσιου ελληνικού σχολείου κάπου 20-25 παιδιά του πολέμου. Παιδιά που έχουν επιβιώσει από οβίδες, από μισαλλοδοξία, από φανατισμό, από πείνα, από δίψα, από το κρύο, από τη θάλασσα. Παιδιά τραυματισμένα στη ψυχή και στο σώμα.
Παιδιά . Παιδιά. Παιδιά γαμώτο. Παιδιά.
Δεν θα πω πολλά όμως για τον Υπόδικο. Παρά μόνο πως ούτε επιθετικότητα ήταν αυτο που έκανε. Ούτε καν βία. Ήταν ένα χορευτικό. Μια περφόρμανς. Ένα σκετς. Αγανακτισμένος έσπρωχνε την πόρτα του σχολείου για να μπει τελικά μέσα, να κάνει μια στροφή σα να χόρευε ζεϊμπέκικο και στη συνέχεια να αποχωρήσει. Το ξύλο στις δασκάλες και στους δασκάλους το έριξαν οι συνοδοί του.
Ολα αυτά που σας περιγράφω έγιναν μπροστά στα μάτια κάποιων παιδιών που δεν είχαν προλάβει να αποχωρήσουν από το σχολείο. Έκλαιγαν αυτά τα παιδιά. Είδαν τον Κύριο και την Κυρία τους, τους δασκάλους τους, να τρώνε σφαλιάρες και σπρωξίματα.
Γιατί;
Πως θα παρηγορήσουμε αυτά τα παιδιά.;
Ποιος θα τους εξηγήσει; Τι να τους εξηγήσει;
Για αυτά τα παιδιά δεν γίνεται όλο αυτο; Για να τα προστατεύσουμε;.
Γιατί έπρεπε να γίνει όλο αυτο;
Το υπόλοιπο μήνυμά μου αφορά στους γονείς του σχολείου. Και κάθε σχολείου. Ιδιαίτερα εκείνους που ήμασταν μαζί στη συζήτηση. Ξέρω πως το σχόλιό μου θα φτάσει στα χέρια τους. Θέλω να τους πω πως δεν έχω θυμό γι αυτους. Έχω θυμό μόνο σε όσους εκμεταλλεύονται τα συναισθήματά τους.
Γιατί τα ξέρω τα συναισθήματά τους. Ήμουν κοντά τους τα τελευταία 19 χρόνια. Ήμουν κοντά τους όταν έχασαν τη δουλειά τους. Όταν μαζί με τους άλλους συναδέρφους μαζέψαμε λίγα χρήματα για να τους πληρώσουμε το κομμένο ρεύμα. Ήμουν εκεί κοντά στην μητέρα που κακοποιήθηκε από έναν βάναυσο σύζυγο και με άφησε να της κρατήσω το χέρι. Ήμουν κοντά τους στην αγωνία τους για τον μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Δεν θα τους κατηγορήσω. Γιατί τους κατανοώ. Ξέρω.
Ειλικρινά ξέρω τις δυσκολίες , τις αγωνίες και τον πόνο της ψυχής τους. Και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας. Ξέρω το βάρος του να μεγαλώνεις παιδιά σε αυτές τις δύσκολες εποχές της χολέρας. Της φτώχειας. Της ψυχικής ανέχειας. Ξέρω. Ήμουν εκεί όταν εκμυστηρεύτηκαν τις αγωνίες τους. Πήρα τα παιδιά τους αγκαλιά όταν μάτωναν τα γόνατά τους στο προαύλιο και ζητούσαν τη μαμά. Μέχρι να έρθει η μαμά, ήμουν εγώ εκεί για εκείνα. Χωρίς φόβο τα πήρα αγκαλιά όταν έβραζαν από πυρετό.
Πολλές φορές κόλλησα τις ασθένειές τους. Τις γρίπες τους. Τα δερματικά τους. Τα παράσιτά τους. Ναι. Τα Ελληνάκια έχουν από ολα αυτα. Αλλά δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να είμαι εκεί σαν δεύτερη Μητέρα για αυτα. Τα αγαπάω τα παιδιά τους. Μάλιστα τα πιο μικρά, μερικές φορές μπερδεύονται και με φώναζαν μαμά. Αλήθεια. Το κάνουν αυτο οι πολύ μικροί μαθητές.
Και θα συνεχίσω να τα αγαπάω και να διαθέτω την αγκαλιά μου και την ψυχή μου για αυτά. Γιατί έχω επιλέξει να είμαι Δασκάλα. Είναι δύσκολο να είσαι δάσκαλος. Γιατί βλέπεις να κυλάει η ιστορία μπροστά σου και πολλές φορές είναι πέρα από τις δυνάμεις σου να αλλάξεις το ελάχιστο.Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Έτσι νόμιζα. Έτσι ήθελαν να με κάνουν να νομίζω . Ότι είμαι θύμα. Ότι δεν μπορώ να αλλάξω πολλά. Είναι ψέμα όμως. Μπορώ να αλλάξω τη μοίρα μου. Μπορώ να αλλάξω τη μοίρα των μαθητών μου. Μπορώ να συμβάλω λίγο. Ένα μικρο βηματάκι προς μια πιο ανθρώπινη ζωή.
Πιο ανθρώπινη ζωή.
Και γι αυτόν τον λόγο θα συνεχίζω να αγκαλιάζω τα παιδιά τους όταν έχουν πυρετό και να βρίσκομαι δίπλα στις μητέρες αυτές όταν θα θέλουν υποστήριξη. Θα το κάνω..Με όλη μου την καρδιά.
Θα το κάνω όμως και για τα παιδιά των προσφύγων .
Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να μην το κάνω και για τα παιδιά των προσφύγων.
Ξέρετε γιατί;
Για ένα μόνο λόγο.
Για να αλλάξω τον κόσμο. Αυτό με ενδιαφέρει μόνο.
Δυστυχώς αυτο με ενδιαφέρει μόνο.
Γιατί ο Δαρβίνος είπε, πως τα είδη που δείχνουν Συμπόνοια στα αδύναμα μέλη της αγέλης, είναι τα είδη που επιβιώνουν. Είναι τα είδη που κατακτούν το κόσμο. Τα δυνατά είδη. Αυτά τα είδη στο βασίλειο της φύσης επιβιώνουν. Όχι τα βίαια. Όχι εκείνα που αφήνουν πίσω στο πέρασμά τους και έξω από την αγέλη τον αδύναμο. Αλλά αυτά που κάνουν χώρο.
Χώρο.
Θα ήθελα να είμαστε μαζί σε αυτό το Μεγάλο και Ιερό σκοπό. Μια αγκαλιά. Για να αλλάξουμε τον κόσμο. Για να γίνουμε λίγο πιο δυνατοί και λίγο πιο θωρακισμένοι και προετοιμασμένοι για τα επόμενα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Σε αυτές τις φήμες πολέμου και σε αυτο το χωνευτήρι ψυχών που έχει καταντήσει ο κόσμος θέλω ειλικρινά να είμαστε μαζί και να αγκαλιάσουμε τους αδύναμους.
Για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Θα έρθετε;»
Ελένη Καραγιάννη
Εκπαιδευτικός εικαστικής αγωγής
Συντονίστρια Εκπαίδευσης Σχιστού


*Το κείμενο αντλήθηκε από το προσωπικό προφίλ της εκπαιδευτικού στο facebook , καθώς θεωρήθηκε συγκλονιστικό μάθημα ανθρωπιάς κι αντιφασισμού.
http://www.nostimonimar.gr/gia-na-allaxoume-ton-kosmo-tha-…/

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Αντίο στην Κέλλυ Σακάκου, μια από τις πρώτες παρουσιάστριες της ΕΡΤ

MEDIA

Την τελευταία της πνοή άφησε το πρωί της Κυριακής η Κέλλυ Σακάκου, μια από τις πρώτες και πλέον αναγνωρίσιμες παρουσιάστριες της ΕΡΤ και της ελληνικής τηλεόρασης. Το τελευταίο διάστημα ήταν καθηλωμένη εξαιτίας μιας επέμβασης στο ισχίο.
Γεννημένη στην Αθήνα, εργάστηκε επί 30 χρόνια ως παρουσιάστρια στην ΕΡΤ. Είχε αποφοιτήσει από τη σχολή υποκριτικής «Κατσέλη», καθώς ήθελε να γίνει ηθοποιός.
Η συμμετοχή της, ωστόσο, σε ένα διαγωνισμό για τηλεπαρουσιάστριες της ΕΡΤ άλλαξε τα σχέδια της. Ήταν μια από τις πέντε παρουσιάστριες που επελέγησαν-μεταξύ οκτακοσίων- και έτσι ξεκίνησε η πολυετής της διαδρομή, στη διάρκεια της οποίας κατόρθωσε να κατακτήσει τις καρδιές των τηλεθεατών.
«Έπρεπε να έχεις καλή εικόνα στο γυαλί και να τα λες ωραία» είχε πει περιγράφοντας τα τότε κριτήρια της επιλογής των παρουσιαστριών. Η παρουσία της στην ΕΡΤ σφράγισε τις δεκαετίες ’70 και ’80.
Τον περασμένο Ιούλιο είχε χάσει τον σύζυγο της, ηθοποιό Σπύρο Φασιανό, γεγονός που την είχε συγκλονίσει, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξη της.
___________